OΑκης Μάντζιος είναι ο προπονητής της ευχάριστης έκπληξης του φετινού πρωταθλήματος, του Πανθρακικού. Κόντρα στα προγνωστικά που ήθελαν την ομάδα της Θράκης πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό αυτή βρίσκεται αμέσως μετά την πεντάδα παίζοντας, μάλιστα και πολύ καλό ποδόσφαιρο. Η ανταμοιβή του Μάντζιου ήταν η ανανέωση της συνεργασίας των δύο πλευρών και για τη νέα σεζόν.
Το «R» μίλησε με τον 45χρονο τεχνικό, ο οποίος τόνισε πως στόχος του είναι η καθιέρωση η δική του και της ομάδας στη σούπερ λίγκα. Χαρακτήρισε καλή τη φετινή σεζόν διαιτητικά και τόνισε πως οι ρέφερι δέχονται αφόρητη πίεση επειδή υπάρχει μεγάλη προκατάληψη. Τέλος σε ό,τι αφορά την κίνησή του στον αγώνα με τον ΟΦΗ να ζητήσει από τους παίκτες του να μην επιτεθούν όσο ο αντίπαλος ήταν με 9 επειδή είχαν τραυματιστεί δύο παίκτες του επανέλαβε πως οτιδήποτε άλλο θα ήταν αντισυναδελφικό.
- Ποια η γνώμη σας για το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας και των Ελλήνων διαιτητών;
Καταρχήν πρέπει να επισημάνω ότι οι διαιτητές έχουν να επιτελέσουν ένα πολύ δύσκολο έργο. Καλούνται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις στο δευτερόλεπτο και όπως είδαν τη φάση μέσα στο γήπεδο. Δεν είναι καθόλου εύκολο και θα έπρεπε όλοι να το κατανοούν αυτό. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα το έργο των διαιτητών γίνεται ακόμα πιο δύσκολο από το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται διαρκώς κάτω από αφόρητη πίεση. Κατά την προσωπική μου άποψη στο φετινό πρωτάθλημα σε γενικές γραμμές είχαμε καλές διαιτησίες. Όχι βέβαια ότι έλειψαν τα λάθη. Υπήρξαν σφάλματα, ακόμα και πολύ σοβαρά. Αλλά αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Γενικά θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί καλοί διαιτητές. Όπως, φυσικά, υπάρχουν και οι μέτριοι και οι ανεπαρκείς. Αλλά αυτό συμβαίνει με όλους τους συντελεστές του ποδοσφαίρου, αλλά και γενικότερα στη ζωή.
-Αναφερθήκατε στις πιέσεις που δέχονται στην Ελλάδα οι διαιτητές. Μπορεί αυτό να αλλάξει για να αισθάνονται και αυτοί καλύτερα και να παίζουν πιο ελεύθερα;
Ευχής έργον θα ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο. Όταν επιτέλους όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο καταλάβουν ότι θα πρέπει οι διαιτητές να είναι οι τελευταίοι με τους οποίους θα ασχολούνται και όχι αυτοί που μπαίνουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα καλύτερο αύριο. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως με τη νοοτροπία που μας διακατέχει ως λαό και ως ποδοσφαιρική κοινωνία δύσκολα θα απαλλαγούμε από τις κακές συνήθειες.
-Παρατηρούμε ότι σε ματς της Ευρώπης γίνονται πολύ χοντρά λάθη, ακόμα και σε βάρος ελληνικών ομάδων, αλλά δεν ακούγεται κιχ. Εδώ με το παραμικρό γίνεται ο κακός χαμός…
Θεωρώ ότι αυτό το σκηνικό δημιουργείται εξαιτίας της καχυποψίας και της προκατάληψης που μας διακατέχει. Δεν δεχόμαστε ότι μπορεί να γίνει ένα ανθρώπινο λάθος και νομίζουμε πως πίσω απ’ όλα υπάρχει κάποια σκοπιμότητα. Στην Ευρώπη βλέπουμε να γίνονται πολύ πιο χοντρά λάθη και δεν ανοίγει μύτη. Ακριβώς διότι δεν υπάρχει αυτή η καχυποψία. Και κάτι άλλο, που αφορά τους Ελληνες διαιτητές. Εχουμε δει εξαιρετικές διαιτησίες απ’ αυτούς σε διεθνείς αγώνες, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχες ξένων συναδέλφων τους. Αλλωστε, εικόνα έχουμε και από τα μεγάλα πρωταθλήματα και βλέπουμε τι «εγκλήματα» έχουν γίνει και εκεί κατά καιρούς.
-Η σχέση του Ακη Μάντζιου με τους διαιτητές ποια είναι;
Κατανοώ τη δυσκολία του έργου τους και γι’ αυτό φροντίζω η συμπεριφορά μου να είναι ανάλογη. Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες στιγμές που όλοι, οι προπονητές, οι παίκτες και οι παράγοντες, μπορεί να ξεφύγουν, αλλά ακόμα και τότε οι διαιτητές μπορούν να αντιληφθούν την πίεση και το ότι η αδρεναλίνη είναι στα ύψη και με τη συμπεριφορά τους να συμβάλουν ώστε να μην ανάψουν κι άλλο τα αίματα. Προσωπικά, πάντως, έχω πολύ καλή σχέση με τους διαιτητές. Είμαι άνθρωπος που και στον πάγκο, όπως και όταν ήμουν παίκτης, αλλά και στη ζωή μου γενικότερα, με χαρακτηρίζουν η ηρεμία και οι χαμηλοί τόνοι.
-Πριν την έναρξη του πρωταθλήματος οι περισσότεροι θεωρούσαν τον Πανθρακικό πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό και έλεγαν ότι δεν θα ήθελαν να είναι στη θέση σας. Τους διαψεύσατε πανηγυρικά…
Πράγματι, κι εγώ είχα ακούσει πολλά. Μίλαγαν για αποστολή αυτοκτονίας από μέρους μου και ότι δεν έβλεπαν πώς ο Πανθρακικός θα σωθεί. Και αυτό διότι είχαν φύγει πολλοί και σημαντικοί παίκτες, ο κορμός της ομάδας. Δουλέψαμε σκληρά, και αυτό που λέω δεν είναι ένα τετριμμένο κλισέ, και σε αρμονική συνεργασία με όλους τους ανθρώπους της ομάδας έγιναν οι κατάλληλες επιλογές για να καλυφθούν τα κενά. Ετσι, κατορθώσαμε δικαιωματικά να χαμογελάμε. Και το πιο σημαντικό, αυτό που μας κάνει υπερήφανους, είναι το γεγονός ότι σταθερά παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο για 6-7 παιχνίδια να είμαστε καλοί και σε άλλα 5 κακοί. Και σε ματς που χάσαμε είχαμε καλή απόδοση. Ακόμα και όταν είχαμε κάποια αρνητικά σερί. Αυτό δεν συνέβη λόγω κακής απόδοσης, αλλά διότι και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι.
-Είναι ο Πανθρακικός ένα παράδειγμα ότι με σωστό προγραμματισμό και μελετημένες κινήσεις μπορεί να σταθεί μια ομάδα, ακόμα και με χαμηλό μπάτζετ;
Ο Πανθρακικός είναι ένας σύλλογος που βγάζει υγεία. Οι άνθρωποι που ασχολούνται μ’ αυτόν έχουν μια πολύ καλή χημεία, λειτουργούν σαν μια οικογένεια και σ’ αφήνουν χώρο για να κινηθείς ελεύθερα. Επίσης φροντίζουν ώστε να μην υπάρχουν εκκρεμότητες και προβλήματα. Ουσιαστικά ο Πανθρακικός βάζει φέτος τις βάσεις προκειμένου να καθιερωθεί στη σούπερ λίγκα και να έχει σταθερή παρουσία σε αυτή. Να μην είναι ασανσέρ. Και εφόσον το πετύχει μπορεί να προσβλέπει σ’ ένα ακόμα καλύτερο μέλλον.
-Νέο αίμα υπάρχει; Ταλέντα από την περιοχή που να μπορούν να στελεχώσουν την ομάδα…
Η αλήθεια είναι πως ο Πανθρακικός, επειδή ακριβώς προσπαθεί να καθιερωθεί στη μεγάλη κατηγορία, δεν έχει ρίξει μεγάλο βάρος στα τμήματα υποδομής. Ταλέντα θα έλεγα ότι υπάρχουν στην περιοχή και εφόσον η ομάδα σταθεροποιηθεί σε υψηλό επίπεδο θα μπορέσει να ρίξει μεγαλύτερο βάρος και στις υποδομές.
-Γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο η δύσκολη οικονομική συγκυρία βοήθησε να αναδειχθούν νέα παιδιά;
Πράγματι, η δύσκολη οικονομική συγκυρία έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς νέους παίκτες να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Από εκεί και πέρα όποιοι από αυτούς είχαν πραγματικά δουλέψει τα προηγούμενα χρόνια και διέθεταν τα απαραίτητα εφόδια μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν. Οι υπόλοιποι αρκέστηκαν σε κάποιες παρουσίες στη σούπερ λίγκα, αλλά δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι τα παιδιά με τα οποία δούλεψα στον Πανιώνιο. Ξεκινήσαμε από την Κ20, μπήκαν στην πρώτη ομάδα και σήμερα είναι η 3η σεζόν που αγωνίζονται στη σούπερ λίγκα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Όλοι αυτοί είχαν τις απαραίτητες βάσεις και γι’ αυτό μπόρεσαν να σταθούν.
