Ο Γιάννης Τοπούζης είναι από τα νέα πρόσωπα στον πίνακα διαιτητών της σούπερ λίγκας. Αν και μια ατυχία τον κράτησε εκτός δράσης για μια σεζόν, και ίσως του στέρησε την προαγωγή πιο νωρίς, εν τούτοις επέστρεψε πιο δυνατός και κέρδισε μια θέση στη μεγάλη κατηγορία. Ο υψηλόσωμος, κοντά στα 2 μέτρα, ρέφερι τονίζει πως χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά για να παραμείνει κανείς στην κορυφή, ενώ επισημαίνει πως τα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Θράκης είναι ένα μεγάλο σχολείο για τους διαιτητές.
-Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;
Η ενασχόλησή μου με τη διαιτησία ξεκίνησε εντελώς ξαφνικά πριν από μια δεκαετία μετά από την παρότρυνση ενός θείου μου, παλιού ποδοσφαιριστή και μετέπειτα διαιτητή του τοπικού πρωταθλήματος. Η σχέση μου, όμως, με τον αθλητισμό ξεκίνησε από την ηλικία των 7 ετών, όταν και για μια δεκαετία ασχολήθηκα με την κολύμβηση στον Κ.Ο. Κομοτηνής. Λόγω του ότι δεν υπήρξα ποτέ ποδοσφαιριστής, πολύ σημαντικό ρόλο πάνω στο θέμα της ψυχολογίας ποδοσφαιριστή, προπονητή και της σχέσης διαιτητή, ποδοσφαιριστών, παραγόντων έπαιξαν οι εμπειρίες του πατέρα μου, που υπήρξε για πολλά χρόνια ποδοσφαιριστής και παράγοντας. Με βοήθησαν γενικά στη συμπεριφορά μου εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
-Ποιος είστε στην καθημερινότητά σας;
Είμαι σύζυγος μιας αξιολάτρευτης γυναίκας και δύο υπέροχων μικρών κοριτσιών, με τα οποία και επιλέγω να περάσω τον περισσότερο χρόνο της ημέρας μου μόλις σχολάσω από την τράπεζα στην οποία εργάζομαι (Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο). Σίγουρα και η προπόνηση είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι στην καθημερινότητά μου.
-Μείνατε μία σεζόν εκτός δράσης λόγω τραυματισμού. Πώς αισθανόσασταν σε αυτό το διάστημα;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αγχώθηκα καθόλου, ούτε και στεναχωρήθηκα διότι από τη φύση μου είναι αισιόδοξο άτομο κι έτσι «βλέπω» τα πράγματα γύρω μου. Ημουν σίγουρος ότι θα επιστρέψω πιο έτοιμος, για να αντεπεξέλθω στον πολύ δύσκολο περσινό Γολγοθά της Football League, όπου και έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό.
Αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου, στα παιδιά μου και είμαι ιδιαίτερα ευτυχισμένος γι’ αυτό. Εζησα μοναδικές στιγμές μαζί τους, που λόγω της διαιτησίας (μετακινήσεις, ταξίδια), μου είχαν λείψει.
-Τι πρέπει να γίνει ώστε εκ προοιμίου όλοι να μη στοχοποιούν τους διαιτητές;
Πιστεύω πως αυτό θα ήταν δυνατό αν ζούσαμε σ’ ένα κράτος όπου θα επικρατούσε η εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Θεωρώ ότι όλος ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του τόσο απέναντι στους φορείς όσο και στους συνανθρώπους του, πόσο μάλλον προς τους διαιτητές. Από την άλλη, όμως διατηρώ την πεποίθησή μου ότι η ΕΠΟ και η ΚΕΔ θα καταφέρουν με τις επιλογές τους να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των φιλάθλων και ελπίζω πως όλοι οι συνάδελφοι διαιτητές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στο δύσκολο έργο που ανέλαβαν.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το να διατηρείται κάποιος στην κατάλληλη κατάσταση ώστε να αγωνίζεται σε υψηλότερο επίπεδο;
Σίγουρα εύκολο δεν είναι τίποτα σε αυτή τη ζωή και όλα κατακτώνται ΜΟΝΟ με κόπους και πάρα πολλή δουλειά. Χρειάζεται προγραμματισμός, υπομονή, γερό στομάχι, πολύ προπόνηση, κλειστά αυτιά, μάτια ανοιχτά, διάβασμα και πολλές θυσίες. Το ν’ ανέβεις στην κορυφή από πολλούς θεωρείται εύκολο. Για να παραμείνει κανείς στην κορυφή, θα προσθέσω, χρειάζεται δουλειά, δουλειά και ΜΟΝΟ δουλειά.
-Υπάρχει απόσταση της σούπερ λίγκας από τις άλλες κατηγορίες;
Αν και το ποδόσφαιρο είναι ΕΝΑ παντού, θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα πως δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στη σούπερ λίγκα και στα υπόλοιπα πρωταθλήματα της χώρας μας. Ξεκινώντας από την προβολή, την οργάνωση, τα γήπεδα και κυρίως από τους πρωταγωνιστές, που είναι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, η διαφορά είναι όντως πολύ μεγάλη. Από την άλλη νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων που μπορώ και συμμετέχω ενεργά σε αυτό το πρωτάθλημα της σούπερ λίγκας.
-Ακόμα και τώρα που έχετε φτάσει στη σούπερ λίγκα συνεχίζετε να παίζετε με την ίδια ευχαρίστησή στο τοπικό;
Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο το ευχαριστιέμαι, αλλά απολαμβάνω το κάθε παιχνίδι από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα κάθε Σαββατοκύριακο (όταν δεν αγωνίζομαι στην σούπερ λίγκα) να συμμετέχω σε όλες τις κατηγορίες της ΕΠΣ Θράκης, από την Α1 έως και το παιδικό. Προσπαθώ όλες αυτές τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει μέχρι τώρα να τις μεταλαμπαδεύσω όσο μπορώ και στα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα την ενασχόλησή τους με τη διαιτησία. Εξάλλου, το τοπικό βοηθάει τον διαιτητή να διατηρείται σε φόρμα, όπως λέμε, να έχει παιχνίδια στα πόδια του.
Από την άλλη δεν είναι μόνο ευχαρίστηση, αλλά και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ προς τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει μέχρι τώρα. Τον πρόεδρο της ένωσης κ. Δαμιανό Γαβριηλίδη, που δίνει όλα αυτά τα χρόνια και την ψυχή του για το καλό του ποδοσφαίρου στο νομό μας, αλλά και τον ΣΔΠ Θράκης, τον πρόεδρό μας, τον Γιώργο Ζηλούδη, τον δάσκαλό μας, τον Λάζαρο Ασμανίδη, και τόσους άλλους (δεν αναφέρω ονόματα για να μην αδικήσω κάποιον).
-Ο κ. Ζηλούδης είχε δηλώσει στο περιοδικό μας πως τα πρωταθλήματα της Θράκης είναι υψηλής δυσκολίας και σχολείο για τους διαιτητές λόγω και της ιδιαιτερότητας με τη σύσταση του πληθυσμού...
Η τοποθέτηση του προέδρου είναι απόλυτα σωστή και τεκμηριωμένη. Απλά θα προσθέσω και κάτι ακόμα. Νιώθω και είμαι πολύ τυχερός που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα σ’ ένα περιβάλλον και μια κοινωνία όπου επικρατεί η πολυπολιτισμικότητα, οι διαφορετικές θρησκείες, γλώσσες και φυλές. Αυτό από μόνο του δημιουργεί πολλές δυσκολίες, συνάμα, όμως, και ευθύνες όσον αφορά τη διαχείριση αυτών των ανθρώπων, πόσο μάλλον σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Το μόνο σίγουρο είναι πως στην ΕΠΣ Θράκης από τον πρόεδρο μέχρι και τον διαιτητή της χαμηλότερης κατηγορίας ΟΛΟΙ και εννοώ ΟΛΟΙ έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των παραγόντων, των ομάδων και των ποδοσφαιριστών. Δεν έχουμε καθόλου κρούσματα βίας. Αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. Μέσα από το πρωτάθλημά μας βλέπουμε αυτή τη στιγμή διαιτητές που έκαναν τα πρώτα βήματά τους και αξιολογήθηκαν εδώ, ο Δημήτρης Στυλιαράς και η Χρύσα Κουρομπύλια, να κοσμούν το πρωτάθλημα της σούπερ λίγκας . Σίγουρα το πρωτάθλημά μας είναι ένα σχολείο για τους διαιτητές.
-Σα νέο άνθρωπο η σημερινή κρίση πόσο έχει δυσκολέψει τη ζωή σας και πόσο σας προβληματίζει για το μέλλον; Μέσα στα τόσα προβλήματα ο αθλητισμός είναι μια διέξοδος;
Από τη μια με τον αθλητισμό σίγουρα ξεχνάς τα προβλήματα της καθημερινότητας, που είναι όντως πολλά. Η καθημερινή άσκηση για μία ώρα (περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο) πιστεύω πως βοηθάει να «καθαρίσει» και να «αδειάσει» το μυαλό, να φύγει το άγχος, είναι σίγουρα μια διέξοδος.
Από την άλλη επειδή σαν άνθρωπος είμαι απλός και λιτός, χωρίς πολλές ανάγκες , μπορώ να πω ότι η οικονομική συγκυρία δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα παρά στο επίπεδο που η ακρίβεια μας έχει επηρεάσει όλους.
Βεβαίως η κρίση έχει εδραιώσει στη χώρα μας κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το μέλλον. Κι εγώ προβληματίζομαι, κυρίως για το μέλλον των παιδιών μου, από τα οποία, όμως, αντλώ δύναμη, κουράγιο και αισιοδοξία, που θεωρώ βασικά συστατικά για την πορεία της ζωής.
Εν κατακλείδι, υπάρχει αισιοδοξία στον κόσμο, την οποία αντιλαμβάνομαι και πιστεύω ότι στο τέλος θα πετύχουμε, ο καθένας από το δικό του πόστο.
πηγη referree.gr
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΕΡΚΕΝΙΔΗΣ
O Κυριάκος Μερκενίδης προέρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Στον πίνακα της σούπερ λίγκας μπήκε πέρυσι το καλοκαίρι και μετά από μια πολύ καλή σεζόν δείχνει να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της ΚΕΔ, που τον εμπιστεύεται διαρκώς. Ο Μακεδόνας ρέφερι μίλησε στο “R” και μεταξύ άλλων ζήτησε να βγει από το μυαλό όλων ότι τα λάθη των Ελλήνων διαιτητών είναι σκόπιμα.
-Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;
Καταρχήν για να ασχοληθείς με την διαιτησία πρέπει να αγαπάς το ποδόσφαιρο. Έτσι, λοιπόν, διαβάζοντας σε μια αθλητική εφημερίδα ότι ξεκινάει μια σχολή διαιτησίας στο σύνδεσμο της Θεσσαλονίκης αποφασίσαμε μαζί με τον αδερφό μου να την παρακολουθήσουμε.
- Πώς έγινε η επιλογή για την καριέρα βοηθού;
Παίζοντας για 2 χρόνια στην Δ' εθνική ως διαιτητής και συγχρόνως σαν βοηθός στην Γ' εθνική κατάλαβα πως ως βοηθός ο στόχος της ανόδου στις μεγάλες κατηγορίες θα ερχόταν πιθανότατα πιο εύκολα. Βέβαια και η ηλικία, αφού δεν ήμουν από τους πιο νέους, έπαιξε κι αυτή το ρόλο της σε αυτή την απόφαση.
- Πώς αισθάνεστε που στις τηλεοπτικές μεταδόσεις οι κάμερες ζουμάρουν στις υποδείξεις των βοηθών με πάγωμα εικόνας και γραμμές; Είναι αυτό ένα επιπλέον άγχος σε σχέση με τις μικρότερες κατηγορίες;
Παίζοντας για τέσσερα χρόνια στην Β' εθνική ως βοηθός είχα παίξει αρκετούς τηλεοπτικούς αγώνες με αποτέλεσμα να έχω εξοικειωθεί με την παρουσία της κάμερας. Άλλωστε ο τηλεοπτικός φακός δεν δείχνει κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνεις μέσα στο γήπεδο.
- Ποια η άποψή σας για την τεχνολογία γραμμής;
Η τεχνολογία γραμμής σίγουρα θα βοηθήσει για να διασφαλιστεί η απόδοση δικαιοσύνης σ’ έναν αγώνα. Η βοήθεια είναι θεμιτή, αλλά ο διαιτητής οφείλει να διατηρήσει την αυτοσυγκέντρωσή του για να κάνει λιγότερα λάθη.
-Πόσες ώρες διαθέτετε καθημερινά στη διαιτησία για να διατηρείστε σε υψηλό επίπεδο;
Υπάρχουν μέρες που 3-4 ώρες είναι λίγες για την προετοιμασία μας, για προπόνηση και διάβασμα. Υπάρχει, βέβαια, και περίοδος που χρειαζόμαστε χαλάρωση για να επανέλθουμε ξεκούραστοι και με περισσότερη όρεξη.
- Τι φταίει για τις συνεχόμενες επιθέσεις (φραστικές και όχι μόνο) κατά των διαιτητών και τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει το σκηνικό; Είναι δυνατό να πάψει η καχυποψία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Στην Ελλάδα όλοι για να δικαιολογήσουν την ήττα τους ψάχνουν το εξιλαστήριο θύμα, που σχεδόν πάντα είναι η διαιτησία. Θα πρέπει, λοιπόν άπαντες να καταλάβουν ότι λάθη γίνονται και θα γίνονται και θα πρέπει να βγει από το μυαλό του κάθε φίλαθλου ή οποιουδήποτε που ασχολείται με το ποδόσφαιρο ότι αυτά τα λάθη είναι σκόπιμα. Δυστυχώς, ωστόσο, δεν νομίζω πως θα πάψει ποτέ η καχυποψία να υπάρχει, γιατί αυτό μάλλον δεν συμφέρει κάποιους.
- Ποιος είστε εκτός γηπέδων;
Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη το 1978 όπου και συνεχίζω να ζω. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας ασχολούμαι με την αποστέωση ζώων. Είμαι παντρεμένος εδώ και 1 χρόνο και έχω ένα αγοράκι 10 μηνών. Προσπαθώ να μοιράσω τον χρόνο μου ανάμεσα σε οικογένεια, δουλειά και διαιτησία και πιστεύω πως μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει.
- Κάποιος που δεν έχει... φράγκο για βασικές ανάγκες μπορεί να έχει στο μυαλό του το ποδόσφαιρο;
Στην περίοδο της κρίσης που ζούμε το πρωταρχικό μέλημα του κάθε ανθρώπου είναι η καθημερινή του επιβίωση. Θεωρώ ότι το ποδόσφαιρο μπορεί, έστω και για 2 ώρες, να σε κάνει να ξεχάσεις τα προβλήματα που έχεις και να εκτονωθείς.
- Πόσο σας έχει επηρεάσει η κρίση και τι συναισθήματα σας γεννούν οι καθημερινές θλιβερές ειδήσεις για τις συνέπειές της;
Ο κάθε άνθρωπος και η κάθε οικογένεια βιώνει την κρίση διαφορετικά. Και επειδή όλοι είχαμε μάθει σ’ έναν άλλο τρόπο ζωής είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Βέβαια και σε μένα σαν ελεύθερο επαγγελματία μπορώ να πω ότι μ' έχει επηρεάσει αρκετά. Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι θλίψη και μεγάλη στεναχώρια βλέποντας κάθε μέρα να χάνει την δουλειά του όλο και περισσότερος κόσμος. Το κακό είναι πως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα χωρίς να βλέπουμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.
