Πληροφοριακά Στοιχεία

Vdouk

Επικαιροτητα

05 Απριλίου 2014

Εμφανίσεις: 2139

Ο Λάμπρος Παπαργυρίου που θα σφυριξει την Δευτέρα την συναντηση του Κρουσώνα με την ΑΕΚ στο Παγκρήτιο ,είναι ενας διαιτητής  που βρίσκεται τριτο χρονο στον πίνακα της Γ εθνικής και είναι υποψήφιος ανοδου .Η ΚΕΔ τον εχει στο μικροσκοπιο της και παρακολουθει την εξέλιξη του 33χρονου  από την Πιερία αφου παρουσιάζει μια σταθερή πρόοδο και εχει τις δυνατοτητες να βρεθει στην φουτμπώλ λίγκ.

Το σημαντικό για τον Παπαργυρίου είναι ότι εχει παιξει μπάλα και μάλιστα σαν επαγγελματίας τοσο στον Πιερικό οσο στον Αιγνιακό αλλα και στους Πόρους που ειχαν βρεθει και στη Β εθνική  Εγκατέλειψε την ενεργο δράση επειδη ειχε τραυματιστει σοβαρα και εκανε επέμβαση στους χιαστους .Ετσι στράφηκε στην διαιτησια και πηγαινει μια χαρά .Φετος εχει παιξει ένα σωρο παιγνιδια στην Γ εθνική και τωρα του δινεται η ευκαιρια να παιξει ένα ακομη που θα εχει και τηλεοπτικη κάλυψη και τα στελέχη της ΚΕΔ θα εχουν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν και να μορφώσουν και σαφη εικονα ,αφου όλα τα μηνυματα που εχουν παρει είναι ενθαρρυντικά  για τον ρέφερυ από την Πιερία που εργάζεται σε φαρμακευτική εταιρεία.

-

Πληροφοριακά Στοιχεία

Vdouk

Επικαιροτητα

05 Απριλίου 2014

Εμφανίσεις: 2339

Ο Τρύφωνας Πετρόπουλος είναι από νέα πρόσωπα της ελληνικής διαιτησίας και ελπίδα για το αύριο. Αν και μόλις το καλοκαίρι μπήκε στον πίνακα της σούπερ λίγκας, είχε ήδη… ευρωπαϊκή εμπειρία, αφού συμμετείχε μαζί με τον Τάσο Παπαπέτρου και τον Πολυχρόνη Κωσταρά στο πρόγραμμα COREτης ΟΥΕΦΑ, κάτι που ο ίδιος χαρακτηρίζει εμπειρία ζωής.

-Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολιόμουν με τον αθλητισμό. Όταν πέρασα στο  πανεπιστήμιο μου πρότεινε ο παλιός προπονητής μου στο ποδόσφαιρο να πάω στη σχολή διαιτητών. Στην αρχή ένιωσα κάπως περίεργα, αλλά από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στη σχολή ένιωσα οικεία και κατάλαβα ότι εντάχθηκα πραγματικά σε μια ομάδα, μια οικογένεια. Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω  με ζήλο και ονομάστηκα διαιτητής. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΕΠΣ Αρκαδίας και συγκεκριμένα τον πρόεδρο  της κ. Νίκο Προύντζο που πίστεψε σε μένα από τα πρώτα βήματα μου στη διαιτησία. Επίσης όλους τους ανθρώπους της ΚΕΔ/ΕΠΟ, που δείχνουν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, καθώς και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους της αρκαδικής διαιτησίας, που από τότε που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα με στηρίζουν και είναι δίπλα μου κάθε στιγμή.

-Πώς έγινε η επιλογή για την καριέρα βοηθού;

 Η επιλογή για βοηθός διαιτητή έγινε εντελώς τυχαία. Όταν έτρεξα για πρώτη φορά τα τεστ για να αξιολογηθώ με έβαλαν από την επιτροπή διαιτησίας στους πίνακες ως βοηθό διαιτητή. Στην αρχή παραξενεύτηκα λίγο για να πω την αλήθεια, αλλά έπειτα σκέφτηκα να το δοκιμάσω. Έπαιξα τα πρώτα μου παιχνίδια και κατάλαβα ότι η δουλειά του βοηθού είναι εξίσου δύσκολη όπως του διαιτητή,με αποφάσεις καθοριστικές για την έκβαση του παιχνιδιού.

-Ποιές οι εντυπώσεις σας, αλλά και η εμπειρίες σας από το πρόγραμμα CORE της ΟΥΕΦΑ;

Τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα  CORE της ΟΥΕΦΑ θα τη χαρακτήριζα εμπειρία ζωής. Το να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους που έχουν μεγαλουργήσει στο χώρο της διαιτησίας σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν κάτι το μοναδικό. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκομίσαμε σ' αυτό το σεμινάριο θα μας βοηθήσουν στη μετέπειτα πορεία μας. Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους μου να καταφέρουν να παρακολουθήσουν προγράμματα τέτοιου βεληνεκούς.

-Πώς αισθάνεστε που στις τηλεοπτικές μεταδόσεις οι κάμερες ζουμάρουν στις υποδείξεις των βοηθών με πάγωμα εικόνας και γραμμές;

Είναι κάτι που γίνεται κυρίως στην σούπερ λίγκα.Είμαι, όμως, προσηλωμένος  στον αγώνα και προσπαθώ να παίρνω την σωστή απόφαση σε κλάσματα δευτερολέπτου για να κάνω σωστά τη δουλειά μου όσο μπορώ. Ετσι, όλο αυτό με την τηλεοπτική κάλυψη και τις κάμερες περνάει σε δεύτερη μοίρα.

-Ποια η άποψή σας για την τεχνολογία γραμμής που μπαίνει στο ποδόσφαιρο;

Η τεχνολογία γραμμής είναι κάτι καινούριο στο χώρο του ποδοσφαίρου.Είναι σε μεταβατικό στάδιο ακόμα και πιστεύω ότι η ΦΙΦΑ το κάνει αυτό ώστε σε μια δύσκολη φάση που δεν διακρίνεται από το ανθρώπινο μάτι να μην παρθεί λάθος απόφαση και αδικηθεί μια ομάδα.

-Πόση ώρα χρειάζεται να αφιερώσετε καθημερινά στη διαιτησία για να διατηρείστε σε υψηλό επίπεδο;

Η καθημερινή ενασχόληση με τη διαιτησία είναι αυτή που σου εξασφαλίζει και το υψηλό επίπεδο. Αρχικά πρέπει να προπονείσαι καθημερινά τουλάχιστον για μια ώρα έτσι ώστε να διατηρείσαι σε άριστη φυσική κατάσταση. Παράλληλα πρέπει να ενημερώνεσαι και να αναλύεις εκτενώς τις φάσεις των αγώνων, για να διορθώνεις τα λάθη σου και να μαθαίνεις από αυτά. Για μένα το να ασχολείσαι δύο ώρες τη μέρα είναι απαραίτητο, αλλά όχι και απόλυτα επαρκές. Όμως η καθημερινή εργασία περιορίζει σημαντικά το χρόνο σου.

-Τι φταίει για τις συνεχόμενες επιθέσεις (φραστικές και όχι μόνο) κατά των διαιτητών και τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει το σκηνικό; Είναι δυνατό να πάψει η καχυποψία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Είναι γεγονός ότι ο διαιτητής είναι συνήθως ο εύκολος στόχος για μερίδα οπαδών, που είναι απογοητευμένοι από την έκβαση της αναμέτρησης. Αυτό είναι αποτέλεσμα της προκατάληψης αυτής της μερίδας απέναντι στους ανθρώπους της διαιτησίας. Όμως το φαινόμενο αυτό έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό με το πέρασμα των χρόνων. Γι 'αυτό ευθύνεται κυρίως το άμεμπτο και άρτιο έργο της ελληνικής διαιτησίας, που έχει να επιδείξει εξαιρετικά ταλαντούχους διαιτητές, οι οποίοι ξεχωρίζουν ακόμη και στην Ευρώπη.  Στο χώρο του αθλητισμού και συγκεκριμένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει καχυποψία από μια μερίδα φιλάθλων. Πάντως τα τελευταία χρόνια πιστεύω το φαινόμενο αυτό έχει περιοριστεί σημαντικά, αλλά δεν είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου.

-Ποιος είστε εκτός γηπέδων;

Η ενασχόλησή μου με τη διαιτησία αποτελεί μέρος και της καθημερινότητας μου. Είμαι καθηγητής φυσικής αγωγής και εργάζομαι στο ΔΑΚ Τρίπολης και συγκεκριμένα στο χώρο του κολυμβητηρίου. Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου γιατί έχω την τύχη να ασχολούμαι με τα παιδιά. Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να διασκεδάζω με φίλους και να κάνω ταξίδια.

-Πόσο σας έχει επηρεάσει η κρίση και τι συναισθήματα σας γεννούν οι καθημερινές θλιβερές ειδήσεις για τις συνέπειές της;

Επειδή πέρα από τη διαιτησία είμαστε και εμείς άνθρωποι σίγουρα η κρίση δε με έχει αφήσει ανεπηρέαστο. Λόγω της δουλειάς μου συναναστρέφομαι καθημερινά με παιδιά και κατανοώ τα προβλήματα που έχει το καθένα απ’ αυτά, καθώς και οι οικογένειές τους, που κάνουν τεράστιες προσπάθειες για να καλύψουν τις ανάγκες τους.Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και επειδή οι άνθρωποι καταφεύγουν εκεί για να ξεφύγουν έστω και για λίγο από τη δύσκολη καθημερινότητά  τους, αισθάνομαι πολύ τυχερός και χαρούμενος που συμβάλω και εγώ με τη σειρά μου σε αυτή γιορτή.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Vdouk

Επικαιροτητα

05 Απριλίου 2014

Εμφανίσεις: 1526

Η ιστοσελίδα Ανάπτυξης και Προώθησης Ερασιτεχνικού και Προσαρμοσμένου Αθλητισμού με έδρα την Βέροια, 

γιεί

Πληροφοριακά Στοιχεία

Vdouk

Επικαιροτητα

04 Απριλίου 2014

Εμφανίσεις: 1522

OΑκης Μάντζιος είναι ο προπονητής της ευχάριστης έκπληξης του φετινού πρωταθλήματος, του Πανθρακικού. Κόντρα στα προγνωστικά που ήθελαν την ομάδα της Θράκης πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό αυτή βρίσκεται αμέσως μετά την πεντάδα παίζοντας, μάλιστα και πολύ καλό ποδόσφαιρο. Η ανταμοιβή του Μάντζιου ήταν η ανανέωση της συνεργασίας των δύο πλευρών και για τη νέα σεζόν.

Το «R» μίλησε με τον 45χρονο τεχνικό, ο οποίος τόνισε πως στόχος του είναι η καθιέρωση η δική του και της ομάδας στη σούπερ λίγκα. Χαρακτήρισε καλή τη φετινή σεζόν διαιτητικά και τόνισε πως οι ρέφερι δέχονται αφόρητη πίεση επειδή υπάρχει μεγάλη προκατάληψη. Τέλος σε ό,τι αφορά την κίνησή του στον αγώνα με τον ΟΦΗ να ζητήσει από τους παίκτες του να μην επιτεθούν όσο ο αντίπαλος ήταν με 9 επειδή είχαν τραυματιστεί δύο παίκτες του επανέλαβε πως οτιδήποτε άλλο θα ήταν αντισυναδελφικό.

-        Ποια η γνώμη σας για το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας και των Ελλήνων διαιτητών;

Καταρχήν πρέπει να επισημάνω ότι οι διαιτητές έχουν να επιτελέσουν ένα πολύ δύσκολο έργο. Καλούνται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις στο δευτερόλεπτο και όπως είδαν τη φάση μέσα στο γήπεδο. Δεν είναι καθόλου εύκολο και θα έπρεπε όλοι να το κατανοούν αυτό. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα το έργο των διαιτητών γίνεται ακόμα πιο δύσκολο από το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται διαρκώς κάτω από αφόρητη πίεση. Κατά την προσωπική μου άποψη στο φετινό πρωτάθλημα σε γενικές γραμμές είχαμε καλές διαιτησίες. Όχι βέβαια ότι έλειψαν τα λάθη. Υπήρξαν σφάλματα, ακόμα και πολύ σοβαρά. Αλλά αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Γενικά θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί καλοί διαιτητές. Όπως, φυσικά, υπάρχουν και οι μέτριοι και οι ανεπαρκείς. Αλλά αυτό συμβαίνει με όλους τους συντελεστές του ποδοσφαίρου, αλλά και γενικότερα στη ζωή.

-Αναφερθήκατε στις πιέσεις που δέχονται στην Ελλάδα οι διαιτητές. Μπορεί αυτό να αλλάξει για να αισθάνονται και αυτοί καλύτερα και να παίζουν πιο ελεύθερα;

Ευχής έργον θα ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο. Όταν επιτέλους όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο καταλάβουν ότι θα πρέπει οι διαιτητές να είναι οι τελευταίοι με τους οποίους θα ασχολούνται και όχι αυτοί που μπαίνουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα καλύτερο αύριο. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως με τη νοοτροπία που μας διακατέχει ως λαό και ως ποδοσφαιρική κοινωνία δύσκολα θα απαλλαγούμε από τις κακές συνήθειες.

-Παρατηρούμε ότι σε ματς της Ευρώπης γίνονται πολύ χοντρά λάθη, ακόμα και σε βάρος ελληνικών ομάδων, αλλά δεν ακούγεται κιχ. Εδώ με το παραμικρό γίνεται ο κακός χαμός…

Θεωρώ ότι αυτό το σκηνικό δημιουργείται εξαιτίας της καχυποψίας και της προκατάληψης που μας διακατέχει. Δεν δεχόμαστε ότι μπορεί να γίνει ένα ανθρώπινο λάθος και νομίζουμε πως πίσω απ’ όλα υπάρχει κάποια σκοπιμότητα. Στην Ευρώπη βλέπουμε να γίνονται πολύ πιο χοντρά λάθη και δεν ανοίγει μύτη. Ακριβώς διότι δεν υπάρχει αυτή η καχυποψία. Και κάτι άλλο, που αφορά τους Ελληνες διαιτητές. Εχουμε δει εξαιρετικές διαιτησίες απ’ αυτούς σε διεθνείς αγώνες, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχες ξένων συναδέλφων τους. Αλλωστε, εικόνα έχουμε και από τα μεγάλα πρωταθλήματα και βλέπουμε τι «εγκλήματα» έχουν γίνει και εκεί κατά καιρούς.

-Η σχέση του Ακη Μάντζιου με τους διαιτητές ποια είναι;

Κατανοώ τη δυσκολία του έργου τους και γι’ αυτό φροντίζω η συμπεριφορά μου να είναι ανάλογη. Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες στιγμές που όλοι, οι προπονητές, οι παίκτες και οι παράγοντες, μπορεί να ξεφύγουν, αλλά ακόμα και τότε οι διαιτητές μπορούν να αντιληφθούν την πίεση και το ότι η αδρεναλίνη είναι στα ύψη και με τη συμπεριφορά τους να συμβάλουν ώστε να μην ανάψουν κι άλλο τα αίματα. Προσωπικά, πάντως, έχω πολύ καλή σχέση με τους διαιτητές. Είμαι άνθρωπος που και στον πάγκο, όπως και όταν ήμουν παίκτης, αλλά και στη ζωή μου γενικότερα, με χαρακτηρίζουν η ηρεμία και οι χαμηλοί τόνοι.

-Πριν την έναρξη του πρωταθλήματος οι περισσότεροι θεωρούσαν τον Πανθρακικό πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό και έλεγαν ότι δεν θα ήθελαν να είναι στη θέση σας. Τους διαψεύσατε πανηγυρικά…

Πράγματι, κι εγώ είχα ακούσει πολλά. Μίλαγαν για αποστολή αυτοκτονίας από μέρους μου και ότι δεν έβλεπαν πώς ο Πανθρακικός θα σωθεί. Και αυτό διότι είχαν φύγει πολλοί και σημαντικοί παίκτες, ο κορμός της ομάδας. Δουλέψαμε σκληρά, και αυτό που λέω δεν είναι ένα τετριμμένο κλισέ, και σε αρμονική συνεργασία με όλους τους ανθρώπους της ομάδας έγιναν οι κατάλληλες επιλογές για να καλυφθούν τα κενά. Ετσι, κατορθώσαμε δικαιωματικά να χαμογελάμε. Και το πιο σημαντικό, αυτό που μας κάνει υπερήφανους, είναι το γεγονός ότι σταθερά παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο για 6-7 παιχνίδια να είμαστε καλοί και σε άλλα 5 κακοί. Και σε ματς που χάσαμε είχαμε καλή απόδοση. Ακόμα και όταν είχαμε κάποια αρνητικά σερί. Αυτό δεν συνέβη λόγω κακής απόδοσης, αλλά διότι και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι.

-Είναι ο Πανθρακικός ένα παράδειγμα ότι με σωστό προγραμματισμό και μελετημένες κινήσεις μπορεί να σταθεί μια ομάδα, ακόμα και με χαμηλό μπάτζετ;

Ο Πανθρακικός είναι ένας σύλλογος που βγάζει υγεία. Οι άνθρωποι που ασχολούνται μ’ αυτόν έχουν μια πολύ καλή χημεία, λειτουργούν σαν μια οικογένεια και σ’ αφήνουν χώρο για να κινηθείς ελεύθερα. Επίσης φροντίζουν ώστε να μην υπάρχουν εκκρεμότητες και προβλήματα. Ουσιαστικά ο Πανθρακικός βάζει φέτος τις βάσεις προκειμένου να καθιερωθεί στη σούπερ λίγκα και να έχει σταθερή παρουσία σε αυτή. Να μην είναι ασανσέρ. Και εφόσον το πετύχει μπορεί να προσβλέπει σ’ ένα ακόμα καλύτερο μέλλον.

-Νέο αίμα υπάρχει; Ταλέντα από την περιοχή που να μπορούν να στελεχώσουν την ομάδα…

Η αλήθεια είναι πως ο Πανθρακικός, επειδή ακριβώς προσπαθεί να καθιερωθεί στη μεγάλη κατηγορία, δεν έχει ρίξει μεγάλο βάρος στα τμήματα υποδομής. Ταλέντα θα έλεγα ότι υπάρχουν στην περιοχή και εφόσον η ομάδα σταθεροποιηθεί σε υψηλό επίπεδο θα μπορέσει να ρίξει μεγαλύτερο βάρος και στις υποδομές.

-Γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο η δύσκολη οικονομική συγκυρία βοήθησε να αναδειχθούν νέα παιδιά;

Πράγματι, η δύσκολη οικονομική συγκυρία έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς νέους παίκτες  να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Από εκεί και πέρα όποιοι από αυτούς είχαν πραγματικά δουλέψει τα προηγούμενα χρόνια και διέθεταν τα απαραίτητα εφόδια μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν. Οι υπόλοιποι αρκέστηκαν σε κάποιες παρουσίες στη σούπερ λίγκα, αλλά δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι τα παιδιά με τα οποία δούλεψα στον Πανιώνιο. Ξεκινήσαμε από την Κ20, μπήκαν στην πρώτη ομάδα και σήμερα είναι η 3^η σεζόν που αγωνίζονται στη σούπερ λίγκα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Όλοι αυτοί είχαν τις απαραίτητες βάσεις και γι’ αυτό μπόρεσαν να σταθούν.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Vdouk

Επικαιροτητα

04 Απριλίου 2014

Εμφανίσεις: 1467

Aν θα έπρεπε να αποδώσουμε έναν χαρακτηρισμό στον Βαγγέλη Γρατσάνη, αυτός είναι «διαιτητής από κούνια». Και αυτό διότι ασχολείται από πολύ μικρός με τη διαιτησία. Μαθητής της β’ γυμνασίου ήταν όταν ξεκίνησε και έχει φτάσει τώρα, πριν τα 30, να είναι στον πίνακα της Β’ εθνικής και στα ταλέντα για προώθηση στη σούπερ λίγκα. Ηταν, μάλιστα, ανάμεσα σε αυτούς που συμμετείχαν στον ελληνικό πρόγραμμα CORE.

 OTρικαλινός ρέφερι μίλησε στο “R” για τους στόχους του, ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα της βίας.

 -Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;

 Με τη διαιτησία η ενασχόλησή μου ήταν εντελώς τυχαία. Μια προσωπική γνωριμία του πατέρα μου με τον κ. Βήττα, παλαίμαχο τρικαλινό διαιτητή και τότε πρόεδρο της τοπικής επιτροπής διαιτησίας στάθηκε η αφορμή. Μου ζήτησε να βοηθήσω σε ένα παιχνίδι κυπέλλου κι έτσι άρχισε αυτό το όμορφο ταξίδι, στο οποίο αισίως συμπλήρωσα 2100 συμμετοχές σε παιχνίδια ερασιτεχνικών και επαγγελματικών διοργανώσεων σε 15 χρόνια συνεχούς παρουσίας.  Η τότε επιτροπή με εμπιστεύθηκε και σιγά-σιγά άρχισα να το βλέπω και εγώ πιο σοβαρά.  Δυστυχώς η συγκυρία για μένα τότε δεν ήταν ευνοϊκή λόγω των μαθητικών μου υποχρεώσεων (ήμουν μαθητής Β’ γυμνασίου), αλλά προσπάθησα να τα συνδυάσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ενασχόλησή μου ήταν μια διέξοδος για μένα από τις υποχρεώσεις του σχολέιου και των φροντιστηρίων. Και κακά τα ψέματα ξεκίνησε και ως ένα ικανοποιητικό χαρτζιλίκι για να κινούμαι ελεύθερα.

 Θα ήθελα να  ευχαριστήσω την ένωσή μου και την ΕΠΟ, όλες τις κατά καιρούς τοπικές, αλλά και κεντρικές επιτροπές διαιτησίας και πολύ περισσότερο τους ανθρώπους που με πίστεψαν, είτε συμμετείχαν σε αυτές είτε απλά βρέθηκαν στη διαιτητική μου πορεία. Και ένα πολύ μεγαλύτερο ευχαριστώ σε αυτούς, που αν και μεγάλα ονόματα στο χώρο και με θεσμικές πλέον ιδιότητες συνεχίζουν να με στηρίζουν και να με πιστεύουν, άνθρωποι που δεν θα τύχαινε να γνωρίσω εκτός του χώρου της διαιτησίας.

-Ποιος είστε στην καθημερινότητά σας και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το να διατηρείται κάποιος στην κατάλληλη κατάσταση ώστε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο σήμερα που ο διαιτητής είναι αθλητής;

 Το καθημερινό μου πρόγραμμα μετά και το τέλος των σπουδών μου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2006 είναι ιδιαίτερα βαρύ. Διατηρώ με τον πατέρα μου στα Τρίκαλα εργοστάσιο κατασκευής εξωτερικών  κουφωμάτων αλουμινίου. Η δουλειά απαιτεί πολλές ώρες παρουσίας από νωρίς το πρωί έως και αργά το βράδυ. Τις λίγες ώρες ξεκούρασης της ημέρας τις μοιράζω στην προπόνησή μου και στους δικούς μου ανθρώπους. Η προσπάθεια είναι καθημερινή, αλλά συνάμα και ιδιαίτερα ευχάριστη καθώς η προπόνηση πλέον εκτός από τρόπος ζωής είναι και μια αγχολυτική διαδικασία, με την οποία βάζω για λίγο στην άκρη τη ρουτίνα και αφιερώνω χρόνο και σε μένα. Εξάλλου οι απαιτήσεις του πρωταθλήματος είναι μεγάλες και δεν χωρά χρόνος για χαλάρωση. Όσο επιβαρυμένο λοιπόν και να είναι το πρόγραμμα, για να ανταποκριθώ πλέον και εγώ στο μοντέλο του διαιτητή – αθλητή, η προπόνηση είναι σχεδόν καθημερινή.

-Το γεγονός ότι τα μικρότερα πρωταθλήματα δεν έχουν την υπερπροβολή της σούπερ λίγκας σας... κάνει πιο εύκολη τη ζωή;

Το πρωτάθλημα της Footballleague δεν είναι πλέον και τόσο ξεκομμένο από την τηλεοπτική προβολή. Κάθε αγωνιστική υπάρχουν σχεδόν από όλες τις αναμετρήσεις στιγμιότυπα, αλλά και αρκετοί αγώνες σε ζωντανή σύνδεση. Επομένως ο εφησυχασμός είναι λέξη άγνωστη. Σίγουρα όμως είμαστε ένα σκαλοπάτι πιο κάτω από την υπερπροβολή της μεγάλης κατηγορίας και επομένως το άγχος της προβολής και της συνεχούς έκθεσης είναι κατά τι μικρότερο. Υπάρχει όμως και σε εμάς. Γιατί ανάμεσα στις ομάδες που καλούμαστε να διαχειριστούμε είναι σύλλογοι ιστορικοί, που αντιπροσωπεύουν πόλεις, με πολλούς πιστούς φιλάθλους, με ποδοσφαιριστές που είτε τώρα κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα είτε ήδη τυγχάνουν μεγάλης αναγνωσιμότητας και επομένως η προσπάθεια είναι μεγάλη. Υπάρχουν άνθρωποι που ματώνουν για το συγκεκριμένο πρωτάθλημα και με δεδομένη την δύσκολη οικονομική συγκυρία, κάνουν τεράστιες προσπάθειες για να το κρατήσουν ανταγωνιστικό και ποιοτικό. Γι΄αυτό πλέον και εμείς δουλεύουμε επαγγελματικά και αρκετές ώρες την εβδομάδα, ώστε να προσθέτουμε με τη σειρά μας αξία στο «προϊόν» που υπηρετούμε.

 -Ακόμα και τώρα που έχετε φτάσει στη Β' εθνική και είστε στα ταλέντα για τη σούπερ λίγκα συνεχίζετε να παίζετε με την ίδια ευχαρίστησή στο τοπικό;

 Εκτός από την παρουσία μου στις επαγγελματικές διοργανώσεις, υπάρχει και το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, στο οποίο ανδρώθηκα διαιτητικά και χωρίς το οποίο δεν θα υπήρχα ούτε σαν άκουσμα. Η συμμετοχή μου σε αυτό είναι δεδομένη και με μεγάλη ευχαρίστηση γιατι συναναστρέφομαι με ανθρώπους τους οποίους γνωρίζω χρόνια, με κάποιους από τους οποίους ξεκινήσαμε μαζί. Έχει γίνει και αυτό ένας τρόπος ζωής πλέον. Χωρίς συνεχή αγωνιστική παρουσία, εξάλλου, δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση. Εκτός αυτού η ένωσή μου είναι αυτή που με ανέδειξε και με στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.

 -Είχατε κάποια διαιτητικά πρότυπα;

 Ευτυχώς ο χώρος του τρικαλινού ποδοσφαίρου ανέδειξε πολλούς και μεγάλους διαιτητές, που έφτασαν στις δύο μεγάλες κατηγορίες του ποδοσφαίρου. Από όλους αυτούς πήρα πράγματα, τις εμπειρίες τους, τα βιώματά τους ακόμα και τις στενοχώριες τους και τα ενσωμάτωσα στη δική μου διαιτητική προσωπικότητα. Συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια με ανθρώπους που έζησαν όλες τις διακυμάνσεις της ελληνικής διαιτησίας και πήρα βιώματα που δύσκολα θα μπορούσα να αποκτήσω χωρίς αυτούς. Οι συμβουλές τους, ακόμα και σήμερα που ακολουθώ το δικό μου δρόμο, είναι πολύ σημαντικές.

 -Πόσο εύκολο είναι να μείνει ένα παιδί στη διαιτησία με τα όσα μαθαίνει για τα κρούσματα βίας κατά διαιτητών, αλλά και γενικότερα; Σα νέο άνθρωπο η σημερινή κρίση πόσο έχει δυσκολέψει τη ζωή σας και πόσο σας προβληματίζει για το μέλλον;

 Η βία κατά των διαιτητών είναι σαφώς μεγάλο πρόβλημα και αποτελεί τροχοπέδη για την προσέλκυση νέων ανθρώπων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, είναι γενικότερα η βία στην κοινωνία μας, που απηχεί και στο ποδόσφαιρο. Βία δεν είναι μόνο να χτυπηθούν οι οπαδοί μέσα σε έναν αγωνιστκό χώρο. Είναι και η ψυχολογική βία, ο «οικονομικός βιασμός», ο «κοινωνικός βιασμός», ο «εργασιακός βιασμός»… Αν δε βρούμε λύσεις σε όλα αυτά ή αν δεν χαράξουμε νέους δρόμους, η ποδοσφαιρική βία θα φαντάζει γρίφος του Αϊνστάιν. Είναι συνυφασμένα όλα μεταξύ τους. Εξάλλου τα βλέπω και στη δουλειά μου, που είναι κατεξοχήν δουλειά που έχει σχέση με την οικοδομή. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να κάνουν μεροκάματο μήνες ή ακόμη και χρόνια. Οπότε, πού θα ξεσπάσουν αυτοί όταν βρεθούν σε απόγνωση; Στο διαιτητή, στον ποδοσφαιριστή, στο θεατή, στο φίλαθλο της αντίπαλης ομάδας, στα δοκάρια, στα καθίσματα και όπου γενικά τους… Απλά στην Ελλάδα, κακώς, πουλάει το θέμα της διαιτησίας. Όμως η διαιτησία, είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι, τα τελευταία χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου. Προσπαθούμε καθημερινά, σπαταλούμε πολλές ώρες και πολλά χρήματα για να βελτιωνόμαστε σε όλες τους τομείς. Όσο δεν θα μας βλέπουν κάποιοι σαν μέρος του παιχνιδιού, αλλά σαν το ίδιο το παιχνίδι, αυτό θα παραμένει πολεμικό, εχθρικό και βίαιο…

 Μέσα στα τόσα προβλήματα ο αθλητισμός είναι μια διέξοδος;

 Ο αθλητισμός είναι διέξοδος και όχι αδιέξοδο…