Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά τριών προέδρων της ΕΠΟ, ενός νυν και δύο πρώην, αλλά και σε άλλα 24 μέλη των διοικητικών συμβουλίων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από το 2006 έως το 2011, σχετικά με το θέμα της κάρτας υγείας, ούτε εξέπληξε, ούτε και αιφνιδίασε κάποιον. Λίγο ως πολύ, ήταν αναμενόμενη, αφού όλα έδειχναν ότι η εισαγγελία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην πλήρη ανίχνευση της περίεργης αυτής υπόθεσης.
Οσοι λοιπόν είχαν επενδύσει σ’ αυτή την άσκηση δίωξης, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα όποια όνειρα και σχέδιά τους, θα πρέπει να έχουν πλέον αντιληφθεί ότι απέτυχαν παταγωδώς. Ουδείς, πέρα από τα γνωστά για το αντιπολιτευτικό τους μένος ΜΜΕ, η πλειάδα των οποίων ανήκει σε συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα ή συνεργάζεται μαζί του, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα, όπως και ουδείς βιάστηκε να βγάλει συμπεράσματα περί της ενοχής ή μη των διωκόμενων.
Αλλωστε, είναι πασίγνωστο ότι η απόσταση μεταξύ της άσκησης δίωξης και της δικαστικής καταδίκης των διωκομένων, είναι τόση, όση και η απόσταση μεταξύ των υποψιών και των αποδείξεων ενοχής.
Σε κάθε περίπτωση, εφ’ όσον στη χώρα μας ισχύει ακόμα ( ευτυχώς !!! ) το τεκμήριο αθωότητας, ουδείς μπορέι να βγάλει συμπεράσματα περί ενοχής ή μη οποιουδήποτε. Όλα θα κριθούν στις δικαστικές αίθουσες, εκτός αν ( πού είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο ) προκύψει αρχειοθέτηση της υπόθεσης με δικαστικό βούλευμα. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, θα γίνει είτε λόγω της έλλειψης επαρκών στοιχείων, είτε λόγω μη τεκμηριωμένης νομικά δίωξης.
Φυσικό επόμενο πάντως είναι, να έχουν δημιουργηθεί στην ποδοσφαιρική πιάτσα διάφορες σκέψεις και απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες η συγκεκριμένη δίωξη, ήταν αυτή πού τελικά έπρεπε να γίνει, επειδή δεν είχαν «σταθεί» νομικά άλλες υποθέσεις δικαστικών διωγμών της ΕΠΟ, όπως οι ( δήθεν ) «στημένοι πίνακες διαιτητών», πού «σέρνεται» εδώ και δύο περίπου χρόνια στα γραφεία της εισαγγελίας.
Στους νομικούς κύκλους πού ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, η όλη υπόθεση της κάρτας υγείας, κρίνεται ως μη ευσταθούσα, επομένως εύκολα αντιμετωπίσιμη δικαστικά. Ειδικότερα, όμως, η περίπτωση της διώξεως εναντίον του νυν προέδρου κ. Γιώργου Σαρρή, κρίνεται «επιεικώς αστεία».
Ο κ. Σαρρής, όχι μόνο δεν είχε κάποια ανάμιξη στις υπογραφές των επίδικων συμβάσεων για την κάρτα υγείας, αλλά είναι και ο άνθρωπος πού αντιλήφθηκε πρώτο ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά» στην όλη ιστορία και εξ αυτού σταμάτησε την χρηματοδότηση και κατήγγειλε την σύμβαση !
Όταν πρωτοήρθε ενώπιόν του μία επιταγή προς πληρωμή στην συμβεβλημένη εταιρεία, ζήτησε πρώτα να μελετήσει τη σύμβαση, την οποία στη συνέχεια παρέδωσε σε κάποιον ειδικό να την εξετάσει. Εκείνος του είπε, ότι «πρόκειται για σύμβαση του αίσχιστου είδους» και τον παρότρυνε να «τη σταματήσει για να μη βρεί κανένα μπελά ».
Και αυτό ακριβώς έπραξε, με αποτέλεσμα η υπόθεση να εξελιχθεί πλέον δικαστικά και να καταλήξει στη σημερινή εισαγγελική δίωξη.
Εύλογα λοιπόν, ο πρόεδρος της ΕΠΟ αναρωτιέται σε τι ακριβώς παρέβη τον νόμο, αφού αυτός ήταν πού – τρόπον τινά – «αποκάλυψε» την «αμαρτωλή» σύμβαση, την κατήγγειλε και δημιούργησε την δικαστική εξέλιξή της. Και πολύ λογικά, θα πρέπει πλέον να απορεί αν τελικά είναι καλύτερο για κάποιον να «ξεσκεπάζει» κάποια πράγματα, ή να σιωπεί, ακολουθώντας απλά την «πεπατημένη» ;
Ποιο είναι το σχέδιο των ραδιούργων
Στην αρχή του κειμένου, επισήμανα ότι «όσοι είχαν επενδύσει σ’ αυτή την άσκηση δίωξης, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα όποια όνειρα και σχέδιά τους, θα πρέπει να έχουν πλέον αντιληφθεί ότι απέτυχαν παταγωδώς».
Οι σκοποί των … «επενδυτών» της δίωξης, είναι σαφείς και εμφανέστατοι. Το σχέδιο πού υπάρχει για τη συνέχεια της ιστορίας, αφορά τη διοίκηση της ΕΠΟ και συγκεκριμένα την με νομικά τεχνάσματα και τερτίπια αλλαγή της σημερινής διοίκησης Σαρρή, με άλλη, της προτίμησης και αρεσκείας των σκοτεινών κέντρων πού το απεργάζεται.
Ηδη, μάλιστα, έχουν «σκάσει μύτη» τα πρώτα δημοσιεύματα πού αποκαλύπτουν, χωρίς να το θέλουν, το σχέδιο πού έχει καταστρωθεί από τα ίδια κέντρα.
Βάση αυτού, θα βρεθεί κάποια από τις 54 Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων πού αποτελούν την ΕΠΟ ( κατά προτίμηση εκτός ΔΣ ) η οποία θα προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια και θα ζητήσει την έκπτωση της διωκόμενης διοίκησης της ΕΠΟ, με το πρόσχημα ότι … «υπάρχει φόβος τέλεσης νέων αδικημάτων» !
Φυσικά, κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει, μόνο πού τα αποτελέσματα δεν θα μπορεί να είναι τα ποθούμενα για τους συνωμότες. Η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ, οι δύο υπέρτατες ποδοσφαιρικές δεν ανέχονται τέτοια τερτίπια, ειδικά μάλιστα, αν πρόκειται για αντικατάσταση της διοίκησης της Εθνικής Ομοσπονδίας διά δικαστικών μεθοδεύσεων. Καμία άλλη διοίκηση, ορισμένη ή διορισμένη, δεν πρόκειται να αναγνωρισθεί διεθνώς, πού σημαίνει, πολύ απλά, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μεταβληθεί σε εγχώριο πανηγυράκι.
Εκτός, βέβαια, αν αυτό ακριβώς είναι και ο τελικός στόχος των ύπουλων ραδιούργων και των τσιρακιών τους.
ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΝΩΛΗ ΓΑΒΑΘΙΩΤΗ
www.parapolitika .gr
