|
Μου βγάζει κόκκινη η κόρη μου όταν λείπω 1-2 μέρες από το σπίτι για αγώνα Διαιτητής γίνεσαι στα τοπικά, όπου μαθαίνεις ότι δεν είσαι ο πρωταγωνιστής, αλλά eνας από τους παίκτες O Γιάννης Κάμπαξης είναι, παραφράζοντας την γνωστή παροιμία, διαιτητής από… κολυμπήθρα. Νονός του ο θείος του Κώστας Πριόνας, από τους πλέον αναγνωρίσιμους ανθρώπους της ελληνικής διαιτησίας. Από τους πλέον έμπειρους διαιτητές της Β’ εθνικής και υποψήφιος για την σούπερ λίγκα ο Ευβοιώτης ρέφερι μίλησε στο “R” και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στην… κόκκινη κάρτα που του δείχνει η κόρη του συχνά – πυκνά κατ’ εντολή της γυναίκας του, που και αυτή ήταν διαιτητής… -Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία; Είχα την τύχη να έχω πνευματικό πατέρα(νονό) και θείο έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου και της διαιτησίας τον Κώστα Πριόνα. Οπότε ήταν κάτι το αναμενόμενο το να ασχοληθώ στενά με τον χώρο του ποδοσφαίρου και να αγαπήσω τη διαιτησία. -ποιος είστε στην καθημερινότητά σας; Είμαι προϊστάμενος σε εταιρία κατεψυγμένων προϊόντων ζύμης. Είμαι παντρεμένος, έχω μία κορούλα και ετοιμάζομαι να… υποδεχθώ τη δεύτερη. -Πρόσφατα διευθύνατε το ματς Ολυμπιακού-Αντερλεχτ στο τσάμπιονς λιγκ νέων. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για σας; ηταν μια αξέχαστη εμπειρία. Κάτι που θέλει ο κάθε διαιτητής να ζήσει στην καριέρα του. Πρόκειται για όμορφες και δυνατές συγκινήσεις, που μπορούν να γίνουν αφενός γλυκές αναμνήσεις ή αφετέρου βάσεις για το μέλλον. -Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το να διατηρείται κάποιος στην κατάλληλη κατάσταση ώστε να αγωνίζεται σε υψηλότερο επίπεδο; Θεωρώ ότι στην σημερινή εποχή όλοι πρέπει να προσπαθούμε περισσότερο. Μόνοι μας κάνουμε τα δύσκολα εύκολα και αντιστρόφως. Πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να δουλεύουμε σε όλους τους τομείς. Το δύσκολο είναι ότι λείπουμε πολλές ώρες από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Παρόλα αυτά μας στηρίζουν και μας αγαπάνε. Μόνο που η κόρη μου όταν κάνει να με δει μία-δύο μέρες με υποδέχεται βγάζοντάς μου κόκκινη κάρτα. Την έχει εκπαιδεύσει η γυναίκα μου, που ήταν και αυτή διαιτητής. -Το γεγονός ότι τα μικρότερα πρωταθλήματα δεν έχουν την υπερπροβολή της σούπερ λίγκας σας κάνει πιο εύκολη τη ζωή; Η υπερπροβολή έχει και τα θετικά της και τα αρνητικά της. Αν μία δύσκολη φάση τη δείξει η τηλεόραση κάμποσες φορές και έχεις πάρει τη σωστή απόφαση σε δικαιώνει. Αν έχει συμβεί το αντίστροφο, σε καταδικάζει. Στα τοπικά πρωταθλήματα αν δεν υπάρχει παρατηρητής διαιτησίας δεν υπάρχει κανένας να σε δικαιώσει. Γι’ αυτό ακριβώς το κάθε πρωτάθλημα (εθνική κατηγορία ή τοπικό) έχει τις ιδιαιτερότητές του. Όχι απλά με την ίδια, αλλά θα έλεγα με περισσότερη. Και αυτό διότι εκεί ακούμε διάφορα σχόλια, άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά, που μας πεισμώνουν ώστε να γίνουμε καλύτεροι και να φτάσουμε πιο ψηλά. Προσωπική μου άποψη είναι πως διαιτητής γίνεσαι μέσα από τα τοπικά πρωταθλήματα της ένωσης σου. Πρέπει ο διαιτητής να μάθει μέσα από αυτά ότι δεν είναι ο πρωταγωνιστής του αγώνα, αλλά ένας από τους παίκτες. Είναι ο άμεσος συνεργάτης τους. -Πόσο εύκολο είναι να μείνει ένα παιδί στη διαιτησία με τα όσα μαθαίνει για τα κρούσματα βίας κατά διαιτητών, αλλά και γενικότερα; Είναι όντως δύσκολο τη σημερινή εποχή στην αρχή να μπεις σε ένα χώρο σαν και το δικό μας που έχει πολλούς εχθρούς και λίγους φίλους. Όμως όταν μάθεις και δεις πράγματα για το χώρο μας, θα τον αγαπήσεις και είναι δύσκολο να ξεκολλήσεις, ό,τι και αν ακούς. Πιστεύω καθαρά ότι είναι θέμα θέλησης και προσωπικότητας να μπεις στη διαιτησία σήμερα. -Σα νέο άνθρωπο η σημερινή κρίση πόσο έχει δυσκολέψει τη ζωή σας και πόσο σας προβληματίζει για το μέλλον; Μέσα στα τόσα προβλήματα ο αθλητισμός είναι μια διέξοδος; Ολοι μας έχουμε μπει σε φουλ ρυθμούς δουλειάς για την κάλυψη των κυριότερων αναγκών μας και έχουμε προβεί σε δραστικές περικοπές. Μόνο στα παιδιά μας δεν κόβουμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε. Μέσα από τον αθλητισμό, με την κατάλληλη συχνότητα προπονήσεων αλλά και την κατάλληλη παρέα βρίσκεσαι σε φόρμα και ξεχνάς τις σκοτούρες σου. Εκτονώνεσαι και ξαλαφρώνεις το μυαλό σου. Πηγή: περιοδικό REFEREE |
