TΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ
Η ΕΠΟ έβγαλε την...χατζάρα και μέσα σε λίγα λεπτά καθάρισε πέντε διαιτητές από τον πίνακα των διεθνών. Η αιτιoλογία ήταν ότι τελείωσαν όσοι δεν είχαν λόγω ηλικίας και ορισμών περιθώρια εξέλιξης και έπρεπε να μπουν κάποιοι νέοι, ώστε να δούμε καλύτερες ημέρες στο μέλλον.
Οι μόνοι που γλίτωσαν από την σημερινή... λαίλαπα είναι ο Τάσος Σιδηρόπουλος, πράγμα λογικό αφού είναι στην ελίτ και υποψήφιος για το Euro 2016 και το Μουντιάλ του 2018 και ο Χάρης Καλογερόπουλος, που είναι μόλις 10 μήνες στον πίνακα.
Από εκεί και πέρα γενικά η φιλοσοφία της ΕΠΟ ξενίζει. Είναι πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι, να αλλάζει ο πίνακα ο πίνακας κατά τα 5/7.
Και αν για ορισμένους από τους καρατομηθέντες μπορούν να σταθούν αυτά που επικαλούνται από την ΕΠΟ (ή αν θέλετε από την ΚΕΔ, αφού τυπικά δική της είναι η απόφαση), για κάποιους άλλους υπάρχουν πολλές και σοβαρές ενστάσεις.
Καταρχήν, είναι ανεξήγητη, άστοχη και άδικη η αποπομπή του Μιχάλη Κουκουλάκη, ενός διαιτητή που είναι στην 1η κατηγορία, παίρνει σταθερά τρία ματς στους ομίλους του Europa League και στους "32" του θεσμού, σφύριξε σε δύο ματς των προκριματικών του Euro 2016 με εξαιρετική απόδοση, είναι μόλις 40 ετών και βρίσκεται και ως επιπρόσθετος στην ομάδα του Τάσου Σιδηρόπουλου. Ακόμα κι αν έμενε καρφωμένος στην 1η κατηγορία τους ορισμούς του θα τους έπαιρνε, δεδομένου ότι έχει πολύ καλές διαιτησίες όπου ορίστηκε. Ενώ τώρα, τουλάχιστον για δύο χρόνια, ο μόνος που θα ορίζεται από τον Αύγουστο και μετά θα είναι ο Σιδηρόπουλος, εκτός κι αν οι συγκοιρίες είναι πολύ ευνοϊκές για τον Καλογερόπουλο και ανέβει γρήγορα από την 3η στην 1η κατηγορία. Και κάτι άλλο για την περίπτωση του Κρητικού ρέφερι. Είναι η 2η φορά που η οικογένεια Κουκουλάκη έχει τέτοιου είδους αντιμετώπιση από την ΕΠΟ. Η πρώτη ήταν το 1990 όταν ο Γιώργος Κουκουλάκης, πατέρας του Μιχάλη, αν και Νο2 τότε στους διεθνείς πίσω από τον Μάκη Γερμανάκο, είχε κοπεί από τον πίνακα. Βέβαια, τότε η ΕΠΟ είχε πει πως ο Κουκουλάκης είχε κοπεί με απόφαση της ΦΙΦΑ, η οποία προτίμησε κάποιους άλλους από τους 10 που είχαν τότε προταθεί για έξι θέσεις (αυτό, πάντως, δεν το 'χαψε κανείς).
Ενστάσεις μπορούν να υπάρξουν και για τον Σταύρο Τριτσώνη. Και αυτός ήταν στη 2η κατηγορία, είχε κάποιους ορισμούς και θα μπορούσε με τους κατάλληλους χειρισμούς (τι διάολο, Βασσάρας και Ντάλας είναι και στην ΕΠΟ και στην UEFA), ν' ανέβει. Αλλωστε και αυτός είναι μόνιμος επιπρόσθετος του Σιδηρόπουλου.
Και αυτό είναι ένα ακόμα ερώτημα. Ποιος ο λόγος να πειραχθεί η διαιτητική ομάδα του Σιδηρόπουλου, τώρα δύο μήνες πριν από την τελική επιλογή για τα τελικά του Euro στα οποία παλεύει να μπει ο Δωδεκανήσιος ρέφερι; Αν ήθελε σώνει και καλά η ΕΠΟ να κάνει ανανέωση, θα μπορούσε να αλλάξει τους άλλους τρεις, και εφόσον είχε πληροφορίες ότι δεν υπήρχε προοπτική να δουν ορισμό της προκοπής.
Ας δούμε και λίγο ξεχωριστά τις περιπτώσεις των τριών.
Ο Ηλίας Σπάθας μέχρι το 2013 ήταν στην 2η κατηγορία και στους διαιτητές που είχε υπό παρακολούθηση για άνοδο. Γι' αυτό το λόγο, μάλιστα πήρε ματς της 6ης αγωνιστικής σε ομίλους του Europa League, αλλά και πήγε ως επιπρόσθετος στα τελικά του Euro Ελπίδων. Από εκεί και πέρα άρχισε ο κατήφορος. Η ορισμοί αραίωσαν και σε Ευρώπη και σε Ελλάδα, με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν, όπου του χρεώθηκε το λάθος τους Σιδηρόπουλου στην Αγγλία, όταν έδειξε σε άλλον παίκτη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας κίτρινη κάρτα και όχι σε αυτόν που έκανε το μαρκάρισμα με αποτέλεσμα αυτός να γλιτώσει την αποβολή και μετά το ματς του Αστέρα με τον Ολυμπιακό, όπου ο Χιού Ντάλας εμφανίστηκε να λέει ότι ήταν η χειρότερη διαιτησία που είχε δει εδώ και καιρό, άσχετα αν μετά έγινε προσπάθεια να μαζευτούν αυτές οι δηλώσεις. Ωστόσο, οι ορισμοί και στην Ελλάδα άρχισαν να είναι λιγότεροι και ποτέ σε ντέρμπι. Μόνο στον τελικό του Κυπέλλου Ολυμπιακός-Ξάνθη μπήκε ο Πειραιώτης ως επιπρόσθετος.
O Ανδρέας Παππάς από το 2013 που έγινε διεθνής πήρε λίγους ορισμούς και έμεινε στην 3η κατηγορία, ενώ το ίδιο συνέβη και με τον Θανάση Γιάχο (από το 2012 αυτός). Γι' αυτούς τους δύο ακουγόταν καιρό ότι κινδύνευαν να χάσουν τη θέση τους στη λίστα της ΦΙΦΑ, ενώ για τον δεύτερο εκτός από την ηλικία του (39 ετών), ίσως και να έπαιξε ρόλο η κακή διαιτησία που είχε στο ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, αλλά και το γεγονός ότι θεωρείται "παιδί" του Γιώργου Σαρρή και στην ΕΠΟ πολλοί θέλουν να σβήσουν οτιδήποτε συνδέεται με τον πρώην πρόεδρο της ομοσπονδίας.
Οσο για τους πέντε νέους; Ολοι τους έχουν δείξει ικανότητες. Μάνταλος και Παπαπέτρου είχαν στα υπέρ τους ότι είχαν βγάλει με έπαινο το πρόγραμμα Core. Ο Κύζας είναι καλός διαιτητής, σε καλή ηλικία και στα υπέρ του ότι μιλά πολλές ξένες γλώσσες άπταιστα. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, σύμφωνα με πληροφορίες ο Χιού Ντάλας ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ένταξής του στον πίνακα της ΦΙΦΑ. Ο Αρετόπουλος είναι από τις καλύτερες σφυρίχτρες στο ελληνικό πρωτάθλημα κατά γενική ομολογία, με εξαίρεση κάποιους που έχουν κολλήσει χρόνια πίσω. Ο Κομίνης είναι και αυτός καλός διαιτητής, αλλά ήταν έκπληξη το ότι προτάθηκε. Ευννοήθηκε από τη μεγάλη ανανέωση του πίνακα, κι ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι περισσότερες πιθανότητες είχε ο Δημήτρης Θάνος.
Και κάτι ακόμα για τους νέους διεθνείς. Πέρυσι διέρευσε ότι ο Ντάλας είχε πει στη συνεδρίαση της ΚΕΔ για τη λίστα της ΦΙΦΑ ότι: "Ο ιδανικός για διεθνής είναι ο Αρετόπουλος. Εχει όλα τα προσόντα και τα στοιχεία για να πάει ψηλά. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να τον προτείνω, διότι είναι μεγάλος". Αυτό δεν διαψεύτηκε ποτέ. Επομένως τι άλλαξε φέτος και ο Τρικαλινός προτάθηκε για διεθνής, αν και ένα χρόνο μεγαλύτερος; Και επαναλαμβάνω, διότι το πιστεύω απόλυτα. Θεωρώ 1000% δικαιολογημένη την επιλογή του Αρετόπουλου σε ό,τι αφορά τη διαιτητική του αξία.
Κλείνοντας να επισημάνω ότι θεωρώ άσκοπα ρισκαδόρικη και υπερβολική τη σημερινή απόφαση της ΕΠΟ. Διότι η λογική λέει πως με εξαιρεση τον Σιδηρόπουλο, διαιτητή σε αγώνα ομίλων του Europa και σε επίσημο ματς Ανδρών θα ξαναδούμε από τον Σεπτέμβριο του 2018 και μετά. Εκτός κι αν ο Καλογερόπουλος ή κάποιος από τους νέους έχουν πορεία ανάλογη του Σιδηρόπουλου.
