ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΡΕΦ Γ ΕΘΝΙΚΗΣ ΧΡΥΣΕΛΗΣ .ΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝΙΖΕΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ,ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΩΡΙΜΗ ΣΚΕΨΗ ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑ " ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΡΑΤΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ ,ΚΙ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΞΙΑ"

Είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω ανθρώπους κάθε ηλικίας που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έβλεπα ότι σήμαινε τα πάντα στην ζωή τους.Ανθρωπους τοπικιστές που κάθε σαββατοκύριακο έδιναν από την τσέπη τους για να στηρίξουν τις ομάδες τους,να μπορέσει -όπως έλεγαν-να βγει η διαιτησία.Και αυτούς θέλω να ευχαριστήσω πρώτους,για την υπομονή τους και την επιμονή που έχουν να υπάρχουν αυτές οι ομάδες.Και στην Χαλκιδική κάθε χωριό εχει από έναν,τουλάχιστον «Θωμά»,όπως λέω εγώ,όπου ζει και αναπνέει για την ομάδα και το γήπεδο είναι το δεύτερο του σπίτι.Ατομα που έχουν τον αμέριστο σεβασμό μου όλα αυτά τα χρόνια.

Όπως κάθε μαθητής έχει τον δάσκαλο του,κάθε νέος ποδοσφαιριστής το είδωλο του έτσι και κάθε νέος διαιτητής έχει τον μέντορα του.Αυτόν, που θα τον αναλάβει από την πρώτη καλή μέρα μέχρι την τελευταία κακή μέρα.Σταθηκα πολύ τυχερός λοιπόν, που εμένα αυτός ο άνθρωπος έλαχε να είναι ο κ Πάνου Λαζαρος ένας άνθρωπος ακούραστος που ακόμα και μέσα σε «δύσκολες στιγμές του»,ήταν εκεί σε κάθε αγώνα σε κάθε δυσκολία μου.Για αυτο και ένα ευχαριστώ ίσως είναι πολύ λίγο.Διοτι τέτοιοι άνθρωποι δεν σπανίζουν απλώς…Δεν υπάρχουν,πλέον..

Ενα μεγάλο ευχαριστώ ξεχωριστά για πολλούς λόγους,στον κ.Εδιαρογλου Ισαακ και κ.Διαμαντουδη Αθανάσιο.

Τέλος ευχαριστώ ξεχωριστά συναδέλφους της ένωσης για τις εκατοντάδες στιγμές που περάσαμε σε ένα γήπεδο,τα ατελείωτα χιλιόμετρα σε ένα αυτοκίνητο και τις πολλές άλλες ώρες που περάσαμε μαζί….Καθε τέλος έχει και μια νέα αρχή.

Κλείνοντας μια απλή παροιμία (που λέμε στο χωριό μου,στον Άγιο πρόδρομο,στον βορρά,)όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι,έμαθα πως εχει τεράστια αξία πλέον..